VREEMD

Vreemd
Hier sta ik helemaal ontheemd
Op het perron
Van een totaal onbekend station
Te wachten op jou
Het is tijd
daar komt de trein
maar jij bent er niet
Wat moet ik nou?
Ik neem mijn mobiel
Om je op te bellen
Om dan vast te stellen
Dat ik je nummer niet heb
Hoe kan dat nou?

Maar
Dit is mijn GSM niet
Waar is mijn eigen GSM
En waar komt deze vandaan?
Dit is toch echt
Kafkaiaans!!!

Dat is kras
Uit mijn handtas
Haal ik de ene telefoon
Na de andere
Die telkens in zwarte GSM’s
Veranderen
En dan pas
Heb ik het door
Ik ben in mijn eigenste droom

Hier ben ik dan weer
Voor de zoveelste keer
Met volle bewustzijn
Aan de andere kant
Daar waar alles kan
Waar andere wetten gelden
En nu
Hou ik zelf het in de hand

Ik ontspan
Totaal relax
En voel hoe het is
Hier hoef ik alleen maar te zijn
Hier moet ik helemaal niets
Hier is geen moeheid
En geen pijn
Geen blijheid en geen leed
Geen zorgen en geen spijt
Geen stilte en geen kreet
Geen honger en geen dorst
Geen warmte en geen kou
Geen hitte en geen vorst
Geen verraad en geen trouw
Geen slapen en geen waken
Geen arbeid noch vrije tijd

Hier is geen enkele dualiteit
Met haar onmenselijk
zware verantwoordelijkheid
Ik drijf mee op een zee
Van rustgevende vrijblijvendheid
Vooraleer ik strompelend
Onderdompel
In de helende vergetelheid

Tot
De volgende ochtend
Mij weer klaarwakker
De zintuiglijke wereld
Inschreeuwt
Waar na deze verkwikkende nacht
Alweer
Die verschrikkelijke taak
Op me wacht

Hoe moet ik hier in Gods naam
Aan beginnen?
Aan jou
Die zo diep vanbinnen
In mij gebakken zit
Uit elke individuele lichaamscel
Los te sleuren
En van het trillingsveld
Van mijn ziel af te scheuren

Anne Wuyts
4/1/2009